Google Logo Tasarımcıları Arasında Şairler Olabilir...

Google'ın özel günleri logosuna yansıtması, Google tasarımcılarının şair ruhlu olduklarının da bir göstergesi bence. Google, 10 Mayıs sabahı kapısını çalan konuklarını, Anneler Günü özel logosuyla karşıladı.
Önceki yıllardakilerden farklı olarak, bu kez, pembe harflerin kullanıldığı logodaki "L" harfi düşmüş. Onun yerine, içi kasımpatılarla dolu bir vazo yerleştirilmiş. Neden pembe ve neden kasımpatılar diye sordum kendi kendime...

Aklıma ilkin sıcak bir renk sayılan pembeyi oluşturan renklerin "beyaz ve kırmızı" oluşu geldi. Beyaz renk insanda kirlenmemişlik, dokunulmamışlık duygusu uyandırır. Kırmızıysa canlılık ve sıcaklık... "Pembe dizi" sözcüklerini de düşündüm. Hani o televizyonlarımızda sıkça gösterilen, hafif, oyalayıcı dizi filmlerin adını...
Yatak odalarının genellikle pembe renge boyanır oluşu, Türkçedeki "Kırmızı pembe, gönlüm sende!" vurgusu filan da geldi aklıma. Yine Türkçemizde bulunan, her şeyi iyimser bir gözle algılamak, iyimser olmak anlamında kullandığımız "pembe görmek" deyimi de geldi elbette. Savaşların, şiddetin kol gezdiği dünyamızı "toz pembe görmek" çok zor da olsa, bu deyimi, üzücü durumlara bile iyimser gözlerle bakmak bağlamında düşünürsek, "toz pembe" bir şeyler tasarlamak, yaşama denen zor şeyi tüm olumsuzluklarına karşın insana sevdirebilir.

Peki, bu yıl neden kasımpatılar?
Kasımpatı, dünyanın çoğu yerinde havaların soğumaya yüz tuttuğu, insanların kış için hazırlık yaptığı bir ayda, kasım ayında açan, gerçekte açmaktan daha çok "pat!layan", gelen kışa "kafa tutan", "direniş simgesi" bir çiçektir. Anneler Gününde, vazoda kasımpatı sunarak, zihinleri böyle bir direnişçi izlenime sürüklemek, bence çok yerinde...
Savaşlarda oğullarını yitiren annelerden, "kamera önlerinde kendilerini yerden yere atmalardan, düşüp bayılmalar"dan çok, beklense beklense "kasımpatıcıl direnişler" beklenir. Düşüncem budur...

Benim bu yılki seçimim de renklerden "pembe"ydi. Ama çiçeklerden leylaklar oldu... Bu yılki Anneler Gününde ben anneme, yeşil, oval bir vazoda pembe çiçekli leylaklar sundum. Leylakları topladığım leylak ağacı, hemen evimizin kapı önünde duruyor...

Bilirsiniz o şarkıyı değil mi? O şarkıda geçen sözlerin en etkileyicisi hangisidir diye sorsanız bana: "Leylakları, sümbülleri öksüz koydun sen giderken," derdim.

Sevgili anneciğim 82'sinde biridir... Anladınız şimdi değil mi, ne demek istediğimi? Ona, Anneler Gününde niçin leylaklarla dolu bir vazo verdiğimi...